Bouw Woordenboek

Bitumenband is een zelfklevend afdichtingsmateriaal op basis van gemodificeerd bitumen, vaak versterkt met een drager en afgewerkt met een folie of leislag, dat wordt gebruikt voor het waterdicht maken van diverse aansluitingen en naden in de bouw.

Een waterdichte laag of membraan gemaakt van bitumen, vaak toegepast op platte of licht hellende daken, kelders, funderingen en andere ondergrondse constructies om waterinfiltratie te voorkomen.

Een bitumencoating is een beschermende laag op basis van bitumen, gebruikt om oppervlakken zoals daken, kelders en funderingen waterdicht te maken en te beschermen tegen vocht en andere invloeden.

Bitumenlijm, ook wel koudlijm genoemd, is een lijm op basis van bitumen die blijvend elastisch is en gebruikt wordt voor het verlijmen van onder andere dakbedekking en isolatieplaten.

Een bitumenmembraan is een waterdichte laag op basis van bitumen, vaak versterkt met een drager, die wordt toegepast als dakbedekking of voor het waterdicht maken van andere constructies.

Een bitumennagel, ook wel bitumen daknagel genoemd, is een bevestigingsmiddel dat wordt gebruikt voor het vastzetten van bitumineuze dakbedekking.

Een bitumineus dak, ook wel dakleer of roofing genoemd, is een type dakbedekking voor platte of licht hellende daken, vervaardigd uit bitumen, een restproduct van aardolieraffinage, vaak versterkt met polyester of glasvlies voor verbeterde eigenschappen.

Een bitumineuze dakbaan is een waterdichte laag, gemaakt van bitumen eventueel aangebracht op een drager, die wordt gebruikt voor het bedekken van platte en licht hellende daken en andere constructies om waterinfiltratie te voorkomen.

Bitumineuze dakbedekking, ook bekend als roofing of dakleer, is een waterdicht materiaal gemaakt van bitumen, vaak versterkt met een drager zoals polyester of glasvlies, dat voornamelijk wordt gebruikt voor platte en licht hellende daken.

Bitumineuze dakrollen, ook bekend als dakleer of roofing, zijn flexibele dakbedekkingsmaterialen op rolbasis die voornamelijk worden gebruikt voor de waterdichting van platte en licht hellende daken.

Een term die vermoedelijk verwijst naar een gezette zaagtand, waarbij de tand afwisselend naar links of rechts is uitgebogen om een zaagsnede te creëren die breder is dan de dikte van het zaagblad.

Volgens een bron uit 1848 verwijst 'blaanden tand' naar de inkassingen die worden gevormd om lagen van op te trekken of te verenigen muren in te metselen, gerelateerd aan 'inkeping'.