Bouw Woordenboek

Een dwarskrachtplaat, ook wel stabiliteitswand genoemd, is een constructie-element dat is ontworpen om horizontale krachten, zoals wind en seismische activiteit, op te vangen en af te dragen naar de fundering, waardoor de stabiliteit van een gebouw wordt gewaarborgd.

Een dwarskrachtverdeler, ook wel dwarskrachtdeuvel of stiftdeuvel genoemd, is een constructie-element dat in betonconstructies wordt toegepast om dwarskrachten over te dragen tussen verschillende bouwdelen, met name ter plaatse van dilatatie- of constructieve voegen, terwijl horizontale beweging in de lengterichting van de deuvel mogelijk blijft.

Een dwarsligger is een bouwkundig element dat, in tegenstelling tot een ligger, dwars op de hoofddraagrichting van een constructie wordt geplaatst om deze te ondersteunen of te verbinden.

Een dwarsmuur is een muur die, in tegenstelling tot een gevel of langgevel, loodrecht op de lengterichting van een gebouw geplaatst is en vaak een dragende of stabiliserende functie heeft.

Een dwarsprofiel is een (denkbeeldige) doorsnijding van een terrein of constructie met een verticaal vlak, aangebracht loodrecht op de as ervan.

Het dwarsschip, ook bekend als transept of dwarsbeuk, is een onderdeel van een kerkgebouw dat loodrecht op de lengteas van het schip staat en vaak tussen het schip en het koor gepositioneerd is, waardoor bij veel kerken een kruisvormige plattegrond ontstaat.

Dwarsverband is een constructieve maatregel of element dat in dwarsrichting van de hoofdstructuur wordt aangebracht om laterale stabiliteit te verzekeren en zijwaartse vervorming te voorkomen.

Een dwarswand is een wand die loodrecht op de lengterichting van een gebouw geplaatst is en bijdraagt aan de stabiliteit van de constructie, veelal in combinatie met de schijfwerking van vloeren en daken.

Een dwelling mound, ook bekend als woonheuvel, wierde of terp, is een kunstmatig opgeworpen heuvel die dient als bescherming tegen hoogwater en overstromingen.

Een dwerggalerij is een open arcade van kleine bogen, vaak gesitueerd vlak onder de dakrand van een gebouw, kenmerkend voor de romaanse bouwkunst.

In de bouwkunde verwijst 'dynamisch' vaak naar belastingen, constructies of processen die niet constant zijn, maar variëren in tijd, kracht, richting of snelheid.

Dynamische analyse is een bouwkundige techniek waarbij het gedrag van een constructie onder wisselende belastingen, zoals wind, aardbevingen of trillingen, wordt bestudeerd.