Bouw Woordenboek

Een kerktoren is een hoog opgaand bouwwerk dat bij een kerkgebouw behoort en primair dient om het geluid van de luidklokken ver te laten dragen.

Een kern in de bouw is een centraal gelegen, structureel element in een gebouw dat zorgt voor stabiliteit en de opname van horizontale belastingen, zoals winddruk. De kern bevat vaak functionele elementen zoals trappenhuizen en liftschachten.

Kernafval, ook wel radioactief of nucleair afval genoemd, bestaat uit materialen die radioactieve isotopen bevatten of daarmee besmet zijn, waarvoor geen praktische toepassingen bekend zijn.

Een kernboor is een hol boorgereedschap dat speciaal is ontworpen om cilindrische gaten te maken in harde materialen door alleen de omtrek van het gat te snijden.

Een kernboormachine is een gereedschap dat wordt gebruikt om nauwkeurige ronde gaten te boren in harde materialen zoals beton, steen, asfalt of metaal door enkel de omtrek van het gat te verwijderen, waardoor een cilindervormige kern overblijft.

Een kerncentrale is een installatie waar elektriciteit wordt opgewekt door middel van kernsplijting, waarbij de vrijgekomen warmte wordt omgezet in stoom om turbines aan te drijven.

De kernconstructie is een essentieel dragend onderdeel van een gebouw, met name bij hoogbouw, dat zorgt voor stabiliteit en verticale belastingen opvangt.

Kernenergie is energie die wordt opgewekt door kernreacties, voornamelijk door het gecontroleerd splijten van atoomkernen van uranium in een kernreactor om warmte te produceren, die vervolgens wordt omgezet in elektriciteit.

Kernfusie is het proces waarbij twee lichte atoomkernen samensmelten tot een zwaardere kern, waarbij een grote hoeveelheid energie vrijkomt.

Kernhout is het binnenste, niet meer fysiologisch actieve deel van een boomstam, dat zorgt voor stevigheid en duurzaamheid.

Een kernreactor is een installatie waarin een gecontroleerde nucleaire kettingreactie van kernsplijtingen plaatsvindt om energie op te wekken, voornamelijk in de vorm van warmte.

Kernsplijting is een proces waarbij een zware atoomkern zich splitst in twee of meer lichtere kernen, waarbij energie vrijkomt.