Bouw Woordenboek

Een klopboor is een elektrische boormachine die, naast een draaiende beweging, ook een snelle kloppende beweging in de lengterichting van de boor kan maken om efficiënter in hardere materialen zoals baksteen en lichte betonsoorten te boren.

Een klopboormachine is een elektrisch handgereedschap dat naast een draaiende beweging ook een snelle, kloppende beweging maakt, waardoor het geschikt is voor het boren in hardere materialen zoals baksteen, metselwerk en lichte betonsoorten.

Een klopper is een stuk handgereedschap dat in de bouw wordt gebruikt, onder andere door metselaars, om materialen zoals stenen of tegels aan te kloppen voor een juiste positionering.

Een klos is in de bouwkunde veelal een uit de muur stekend element, meestal van hout of steen, dat dient ter ondersteuning van uitstekende bouwonderdelen, zoals een dakgoot.

Een klosje is een klein houten of kunststof blokje dat in de bouw diverse functies kan hebben, waaronder het creëren van afstand of het ondersteunen van elementen.

In de bouwkunde kan een klos verschillende betekenissen hebben, waaronder een uit de muur stekend blokje ter ondersteuning van een bouwonderdeel of ingemetselde houten of kunststof blokjes in metselwerk.

Een kluis is een beveiligde opslagplaats, vaak gemaakt van staal of beton, ontworpen om waardevolle bezittingen, documenten of digitale gegevens te beschermen tegen diefstal en/of brand.

Klustape, vaak ook aangeduid als duct tape, is een sterke, zelfklevende en waterbestendige tape die gebruikt wordt voor diverse algemene toepassingen in en rondom het huis en op de werkplaats.

Een kluwenzuil is een zuil die bestaat uit meerdere, in elkaar gedraaide of verstrengelde delen.

Kneedbaarheid is de materiaaleigenschap die aangeeft in hoeverre een materiaal plastisch vervormd kan worden onder drukspanning zonder te scheuren of te breken.

Op basis van de beschikbare bronnen kon geen eenduidige en verifieerbare bouwkundige definitie van 'knek' worden gevonden.

Een knekelhuis, ook bekend als ossuarium, is een gebouw op een begraafplaats of een deel van een kerk waar botten van overledenen worden bewaard, vaak nadat graven zijn geruimd.