Bouw Woordenboek

Krachtenanalyse, ook bekend als constructieberekening of bouwstatica, is het proces van het analyseren en berekenen van de krachten die op een constructie werken en de effecten daarvan, om de veiligheid, stabiliteit en betrouwbaarheid te waarborgen.

Een krachtenberekening, ook wel constructieberekening of statische berekening genoemd, analyseert de belastingen op een bouwconstructie en bepaalt de benodigde sterkte en stabiliteit van de dragende elementen.

Een krachtendiagram is een grafische voorstelling van de krachten die op een voorwerp of constructie werken, met vermelding van hun grootte, richting en aangrijpingspunt.

Krachtenevenwicht is de situatie in de statica waarbij de som van alle krachten en momenten die op een constructie of object werken, nul is, waardoor het object in rust blijft.

Een krachtlijn is een denkbeeldige lijn in een constructie waarlangs de resultante van krachten werkt.

Een krachtmeter is een meetinstrument dat wordt gebruikt om de grootte van een kracht te meten, vaak uitgedrukt in newton (N).

Een krachtmoment, ook wel moment van een kracht of koppel genoemd, is in de mechanica en constructieleer een maat voor het rotatie-effect van een kracht ten opzichte van een draaipunt of as.

Een krachtplaat is een funderingselement, vaak uitgevoerd als een plaat of strook van beton, dat de belasting van een constructie overbrengt naar de onderliggende draagkrachtige grond.

Een krachtstroomaansluiting, ook wel draaistroom genoemd, is een elektrische aansluiting met een hoger voltage (meestal 400 Volt) dan een standaard aansluiting (230 Volt), bedoeld voor apparaten met een hoog energieverbruik, vaak gerealiseerd via een driefasenenergiesysteem.

Krachtverdeling in de bouwkunde is de manier waarop belastingen en krachten die op een constructie werken, worden overgebracht en verspreid over de verschillende structurele elementen, zoals balken, kolommen en funderingen, om stabiliteit en evenwicht te waarborgen.

Een kramplaat is een metalen verbindingsmiddel, vaak voorzien van tanden, dat gebruikt wordt om houten bouwdelen stevig met elkaar te verbinden of om scheuren in hout te voorkomen.

In de bouwkunde kan een krans verwijzen naar een betonnen of stalen element dat wordt toegepast bij funderingen, met name paalfunderingen, om de verbinding tussen de palen en de bovenliggende constructie te realiseren en krachten te verdelen.