Bouw Woordenboek

De kruipcoëfficiënt (φ) is een factor die de verhouding aangeeft tussen de kruipvervorming en de elastische vervorming van een materiaal, zoals beton, onder constante belasting over tijd.

Een kruipgat is een opening in de vloerconstructie die toegang biedt tot de kruipruimte onder een gebouw.

Een kruipkelder, ook wel kruipruimte genoemd, is een lage ruimte onder de begane grondvloer van een gebouw.

Een kruipluik is een luik of paneel in de vloer van de begane grond dat toegang biedt tot de kruipruimte eronder.

Een kruipruimte is een lage ruimte onder de begane grondvloer van een gebouw, gelegen tussen de bodem en de onderkant van de vloer, met een minimale hoogte van 50-60 cm.

Kruipruimte-isolatie is het aanbrengen van isolatiemateriaal in de ruimte onder de begane grondvloer van een gebouw om warmteverlies te beperken en het comfort te verbeteren.

Een kruipscheur is een scheur in een materiaal, zoals beton, die ontstaat door langdurige plastische vervorming onder constante belasting, vooral bij verhoogde temperatuur.

Kruipspanning is de spanning die in een materiaal ontstaat als gevolg van kruip, wat de progressieve vervorming onder constante belasting over een langere periode is.

Kruipweerstand is de weerstand van een materiaal tegen blijvende vervorming die optreedt onder een constante of langdurige belasting, vooral bij verhoogde temperaturen.

In de bouwkunde kan een 'kruis' verwijzen naar constructieve toepassingen zoals een Andreaskruis voor stabiliteit of naar de rangschikking van stenen in metselwerk, zoals bij kruisverband.

Een kruisbasiliek is een kerkgebouw waarbij het middenschip in lengte de dwarsbeuken overschrijdt en de plattegrond de vorm van een kruis heeft.

De kruisbeuk, ook wel transept, dwarsschip of dwarsbeuk genoemd, is een gedeelte van een kerkgebouw dat loodrecht op het schip staat en zo een kruisvorm creëert in de plattegrond.