Bouw Woordenboek

Een landmark is een opvallend en herkenbaar element in een omgeving dat dient als oriëntatiepunt of herkenningspunt.

Landmeetkunde is de techniek of wetenschap die zich bezighoudt met het nauwkeurig bepalen van de driedimensionale positie van punten op het aardoppervlak, inclusief de afstanden en hoeken daartussen.

Landmeetkunde-instrumenten zijn meetinstrumenten die worden gebruikt voor het nauwkeurig bepalen van de positie van punten, afstanden en hoeken op het aardoppervlak of in de bouw, essentieel voor onder andere het maken van kaarten en het uitzetten van constructies.

Een Landschaftspark is een type park dat vaak is aangelegd op voormalige industrieterreinen en waar bestaande elementen, zoals gebouwen en natuur, samenkomen om een nieuw landschap te vormen.

Landschappelijke inpassing verwijst naar het proces waarbij een nieuw bouwproject of infrastructuur op een harmonieuze manier wordt geïntegreerd in de bestaande natuurlijke omgeving, rekening houdend met landschappelijke waarden en kenmerken.

Landschapsarchitectuur is de discipline die zich richt op het ontwerpen, plannen en beheren van buitenruimtes en landschappen, met aandacht voor esthetische, functionele en ecologische aspecten.

Landschapsbehoud omvat het beschermen en in stand houden van de kenmerkende elementen, structuren en waarden van een landschap, waaronder aardkundige, cultuurhistorische en belevingswaarden.

Een landschapselement is een herkenbaar onderdeel van het landschap met natuurlijke, visuele en/of cultuurhistorische waarde, dat bijdraagt aan de structuur en kenmerken van een gebied.

Het proces van actief herstellen en verbeteren van landschappen en ecologische systemen die zijn aangetast door menselijke activiteiten, met als doel de kwaliteit en veerkracht van het landschap te vergroten.

Decoratieve elementen die worden toegepast in buitenruimtes om visuele interesse toe te voegen en de esthetiek te verbeteren.

Het proces van ontwerpen, plannen en aanpassen van buitenruimtes en landschappen, rekening houdend met natuurlijke en menselijke elementen, met als doel het creëren van functionele en esthetisch aantrekkelijke gebieden.

Een landscheiding is van oorsprong een dijk of kade die als grens dient tussen twee veenontginningen, later ook tussen waterschappen.