Bouw Woordenboek

Een oplaadpunt is een aansluiting die elektrische energie levert voor het opladen of wisselen van de batterij van een elektrisch voertuig, zoals gedefinieerd in het Besluit bouwwerken leefomgeving (Bbl) en het Besluit infrastructuur alternatieve brandstoffen.

Een oplanger is een verlengstuk dat wordt toegepast in diverse bouwconstructies, zoals bij funderingspalen, daksporen of steigerpalen.

Een oplegger, ook wel trailer genoemd, is een aanhangwagen zonder eigen vooras waarvan een deel van het gewicht op het trekkende voertuig (de trekker) rust.

Een oplegging is een steunpunt of verbinding in een constructie waar krachten worden overgedragen van een dragend element naar een ondersteunend element, en die bewegingen kan faciliteren.

Een oplegging met draaipunt, ook wel scharnieroplegging genoemd, is een constructieonderdeel dat rotatie toestaat terwijl het verticale en horizontale krachten opneemt.

Een oplegging met glijvlak, ook wel glijoplegging genoemd, is een steunpunt in een constructie dat horizontale beweging tussen bouwdelen mogelijk maakt door middel van een glijvlak, terwijl het verticale belastingen opneemt.

Een oplegpunt, ook wel steunpunt genoemd, is een locatie in een constructie waar een bouwdeel wordt ondersteund door een ander bouwdeel, zoals een balk op een muur of kolom, en waar krachten worden overgedragen naar de ondersteunende constructie.

De opleverfase is het sluitstuk van een bouwproject, waarbij de aannemer het voltooide werk overdraagt aan de opdrachtgever en deze het aanvaardt.

De oplevering is het moment waarop de aannemer aangeeft dat het bouwwerk voltooid is en draagt het over aan de opdrachtgever, die het werk vervolgens aanvaardt.

Een oplopende weg is een weg of pad dat geleidelijk stijgt in hoogte. Dit kan ook aangeduid worden met termen zoals 'helling' of 'oprit/opril'.

Een oplosmiddel, ook wel solvent genoemd, is doorgaans een vloeistof die wordt gebruikt om andere stoffen op te lossen zonder zelf chemisch te veranderen, en zo een oplossing te vormen of de viscositeit aan te passen.

Een oplosmiddellijm bevat een lijmstof (zoals rubber of hars) die is opgelost in een vluchtig oplosmiddel (zoals een organische stof of water), waarbij de lijmverbinding tot stand komt door verdamping of absorptie van dit oplosmiddel.