Bouw Woordenboek

Romeinse pannen, ook bekend als 'tegula en imbrex', zijn een type dakbedekking uit de oudheid bestaande uit platte pannen (tegulae) met opstaande randen en halfronde pannen (imbrices) die de naden tussen de platte pannen afdekken om een waterdicht geheel te vormen.

Een Romeinse tempel is een religieus gebouw uit het Romeinse Rijk, gebaseerd op Etruskische en later sterk beïnvloed door Griekse voorbeelden, dat diende voor religieuze ceremonies en de verering van goden en godinnen.

Een Romeinse zuil is een bouwkundig element, vaak cilindrisch van vorm, dat in de Romeinse architectuur zowel een dragende functie kon hebben als puur decoratief kon zijn.

De romp van een gebouw is het massieve lichaam of geraamte, ontdaan van latere toevoegingen of afwerkingen.

De rompbeplanking bestaat uit de planken die de buitenhuid van een houten of metalen scheepsromp vormen en zorgen voor waterdichtheid en structurele sterkte.

Een rond raam is een vensteropening met een cirkelvormige beglazing, geplaatst in een muur.

Een rond venster is een cirkelvormige opening in een gevel of wand van een gebouw, bedoeld om licht binnen te laten en/of te ventileren.

Een rondavel is een traditionele ronde hut, met een cirkelvormige plattegrond en meestal een kegelvormig, vaak rietgedekt dak, voornamelijk te vinden in zuidelijk Afrika.

Een rondboog is een boog waarvan de binnenwelflijn de vorm van een halve cirkel heeft en die wordt toegepast als overspanning tussen twee steunpunten.

Een rondboog is een boog waarvan de binnenwelflijn de vorm van een halve cirkel heeft en die wordt gebruikt om openingen te overspannen en belastingen af te voeren naar de steunpunten.

Een rondboogfries is een boogfries dat bestaat uit een reeks naast elkaar geplaatste kleine rondbogen, vaak gebruikt als horizontale decoratieve band aan de bovenzijde van een gevel.

Een rondboograam is een venster waarvan de bovenzijde een gebogen vorm heeft, meestal in de vorm van een halve cirkel of een segment daarvan.