Bouw Woordenboek

Trekken, in bouwkundige zin, is het uitoefenen van een kracht op een constructie of bouwmateriaal, gericht op het verlengen of uit elkaar bewegen ervan, wat resulteert in trekspanning.

Trekkers zijn gereedschappen met klauwen of armen die worden gebruikt om onderdelen, zoals lagers, tandwielen of poelies, los te maken of te verwijderen van een as of uit een passing.

Trekkracht is een kracht die een materiaal of constructie uit elkaar probeert te trekken, waardoor interne trekspanningen ontstaan.

Trekkrachten zijn krachten die een materiaal of constructieonderdeel proberen uit te rekken of uit elkaar te trekken.

Een trekkrachtmeter, ook wel dynamometer of tension loadcell genoemd, is een instrument dat wordt gebruikt om de trekkracht of het gewicht van een hangende last te meten.

Een treknagel is een pen of nagel die wordt gebruikt om twee aangrenzende objecten, vaak van hout, met elkaar te verbinden of aan elkaar te houden.

Een trekpaal is een funderingspaal die is aangebracht om trekkrachten uit de constructie op te vangen, in tegenstelling tot de meer gebruikelijke heipaal die op druk wordt belast.

Een trekplaat is een horizontale plaat of balk, vaak van hout of staal, die in bepaalde kapconstructies wordt toegepast om de spantbenen bijeen te houden en spatkrachten op te vangen.

Een trekput is een toegankelijke ondergrondse ruimte, vaak modulair opgebouwd, die wordt gebruikt voor het beheren en toegankelijk maken van ondergrondse kabels en leidingen.

Een trekrooster is een rooster dat, voornamelijk in kachels of haarden, wordt gebruikt om de trek te regelen en luchtcirculatie mogelijk te maken voor een optimale verbranding.

Een treksleuf is een langwerpig gat (slobgat) dat beweging van een bevestigingsmiddel of constructiedeel mogelijk maakt, of een langwerpige opening in een schoorsteenkap.

Trekspanning is een mechanische spanning die optreedt in een materiaal als gevolg van een trekkracht, waarbij het materiaal wordt uitgerekt.