Bebouwingsdichtheid
Wetgeving, Normen en Vergunningen
B
Definitie
Bebouwingsdichtheid geeft de mate van bebouwing binnen een gebied weer, vaak uitgedrukt als een verhouding van bebouwd oppervlak ten opzichte van het totale landoppervlak of als bruto vloeroppervlakte (BVO) ten opzichte van het terreinoppervlak.
Omschrijving
Bebouwingsdichtheid is een cruciale factor in ruimtelijke ordening en stedenbouw. Het bepaalt de intensiteit van het ruimtegebruik en heeft invloed op aspecten zoals mobiliteit, energieverbruik en leefbaarheid. Een veelgebruikte indicator is de Ground Space Index (GSI), die het bebouwde oppervlak vergelijkt met het totale oppervlak van een plangebied. Daarnaast bestaat de Floor Space Index (FSI), die de verhouding weergeeft tussen de totale bruto vloeroppervlakte van een gebouw en het bijbehorende terreinoppervlak. Hoge dichtheden kunnen zowel positieve als negatieve effecten hebben, afhankelijk van de context en het flankerende beleid.
Indicatoren
Naast de algemene definitie zijn er specifieke indicatoren om bebouwingsdichtheid uit te drukken. De Ground Space Index (GSI) is een maat die het bebouwde oppervlak vergelijkt met het totale oppervlak van een plangebied. Dit is een directe maat voor de daadwerkelijke bebouwingsdichtheid. De Floor Space Index (FSI) daarentegen, is de verhouding tussen de totale bruto vloeroppervlakte (BVO) van een gebouw en de bijbehorende terreinoppervlakte. Hierbij wordt de vloeroppervlakte van alle bouwlagen meegenomen, inclusief ondergrondse en uitkragende delen.
Meer over wetgeving, normen en vergunningen
Ontdek meer termen en definities gerelateerd aan wetgeving, normen en vergunningen
