Bel-etage
Architectuur, Historie en Cultuur
B
Definitie
De bel-etage is de hoofdverdieping van een gebouw, meestal gelegen boven straatniveau en vaak boven een souterrain, kenmerkend door doorgaans hogere vertrekken dan de overige verdiepingen.
Omschrijving
De bel-etage, ook bekend onder de Italiaanse term 'piano nobile' (edele verdieping) of het Duitse 'Hochparterre' (hoger gelegen parterre), is historisch gezien de belangrijkste woonlaag in voorname huizen, kastelen en paleizen. Deze verdieping ligt verhoogd ten opzichte van het maaiveld en is vaak toegankelijk via een monumentale trap, zowel binnen als buiten het gebouw. De hogere ligging bood vroeger praktische voordelen, zoals minder hinder van koude en vocht en bescherming tegen inkijk van buitenaf. Esthetisch gezien maakte de bel-etage een imposante entree mogelijk en boden de hogere plafonds en grote ramen ruimte voor representatieve functies zoals salons en ontvangstruimtes.
Betekenis en herkomst
De term bel-etage is afkomstig van het Franse 'bel étage', wat 'mooie verdieping' betekent. De naam heeft dus geen verband met een deurbel. Naast 'piano nobile' en 'Hochparterre' wordt in het Antwerps ook wel gesproken van 't Schoon Verdiep.
Bel-etagewoning in Vlaanderen
In Vlaanderen heeft de term bel-etage soms een verschoven betekenis en wordt deze gebruikt voor een drive-in-woning. Dit type woning heeft op de begane grond meestal een garage, met de belangrijkste woonlaag op de eerste verdieping.
Meer over architectuur, historie en cultuur
Ontdek meer termen en definities gerelateerd aan architectuur, historie en cultuur
