Flamboyant Gewelf
Grondwerken en Funderingen
F
Definitie
Een laatgotisch gewelftype waarbij de ribben een complex, vaak decoratief patroon vormen dat kan lijken op vlammen of visblazen, kenmerkend voor de flamboyante stijl.
Omschrijving
Het flamboyant gewelf is een onderdeel van de flamboyante gotiek, een bouwstijl die bloeide van circa de 14e tot de 16e eeuw, voornamelijk in Frankrijk en Spanje. Deze stijl kenmerkt zich door rijke versieringen en maaswerk (tracering) met vlamachtige of golvende vormen (S-curven), waaraan de stijl zijn naam dankt. Bij flamboyante gewelven ligt de nadruk op decoratie, waarbij extra ribben worden toegevoegd die complexe, netwerkachtige of stervormige patronen kunnen creëren bovenop de structurele ribben. Dit draagt bij aan het visueel rijke en verfijnde karakter van de late gotische interieurs.
Kenmerken van de Flamboyante Stijl
De flamboyante stijl, waartoe het flamboyant gewelf behoort, vertegenwoordigt de laatste fase van de gotische architectuur. Deze periode legde de focus minder op structurele innovaties en meer op de intensivering en uitbundigheid van decoratieve elementen. Naast de complexe gewelven zijn ook de gevels, vensters, portalen en pinakels rijk gedecoreerd met vlamachtige traceringen, steile wimbergen en gedetailleerde ornamenten. Dit leidt tot een dynamisch en weelderig architectonisch beeld.
Meer over grondwerken en funderingen
Ontdek meer termen en definities gerelateerd aan grondwerken en funderingen
