Hollands classicisme
Architectuur, Historie en Cultuur
H
Definitie
Het Hollands classicisme is een architectuurstijl die in de 17e eeuw in de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden tot bloei kwam, gekenmerkt door het navolgen van strakke vormen, motieven en modellen uit de Griekse en Romeinse oudheid.
Omschrijving
Deze bouwstijl, die als de belangrijkste van de 17e eeuw in Nederland wordt beschouwd, ontstond als reactie op het maniërisme. Belangrijke architecten lieten zich inspireren door Italiaanse bouwmeesters zoals Palladio, Vignola en Scamozzi. Kenmerkend voor het Hollands classicisme zijn strikte symmetrie, harmonie door evenwichtige proporties, geometrie en het toepassen van klassieke bouwordes (Dorisch, Ionisch, Korintisch en Composiet) in de vorm van zuilen en pilasters. Ook kroonlijsten en driehoekige frontons werden toegepast. Decoraties, zoals festoenen en reliëfs, zijn aanwezig maar ondergeschikt aan de architectuur. Een combinatie van baksteen en natuursteen is eveneens kenmerkend. Bekende architecten van deze stijl zijn Jacob van Campen en Pieter Post. Later in de 17e eeuw ontwikkelde zich een versoberde variant, de 'strakke stijl'.
Gebruikte bronnen
- https://nl.wikipedia.org/wiki/Hollands_classicisme
- https://amsterdam-monumentenstad.nl/database/grachtenboek_tekst.php?id=41
- https://www.hendrickdekeyser.nl/bouwstijlen/classicisme
- https://www.monumentenzorgdenhaag.nl/sporen-van-smaragd/wandeltocht-het-hollands-classicisme
- https://www.joostdevree.nl/shtmls/hollands_classicisme.shtml
Meer over architectuur, historie en cultuur
Ontdek meer termen en definities gerelateerd aan architectuur, historie en cultuur
