Shake-hands

Deze architectuurstroming, ook wel aangeduid als 'shake hands', vormt een mengvorm tussen traditionalisme en functionalisme of modernisme. Kenmerkend is de integratie van traditionele materialen zoals baksteen met moderne toepassingen van staal, beton en glas. De stijl ontstond kort voor de Tweede Wereldoorlog, maar werd vooral prominent in de periode van de naoorlogse wederopbouw (circa 1945-1965), gedreven door de behoefte aan snelle en efficiënte bouwmethoden en de mogelijkheden van nieuwe materialen zoals gewapend beton.

Shake-hands architectuur kan gezien worden als een 'huwelijk van baksteen en beton'. De stijl poogde de esthetiek van traditionele gebouwen met baksteengevels en hellende daken te verenigen met de functionele en constructieve voordelen van moderne materialen en technieken, zoals betonskeletten en grote glasvlakken. Deze aanpak weerspiegelde de toenadering tussen vooruitstrevende en behoudende architectonische opvattingen in de naoorlogse periode, gericht op het efficiënt adresseren van de woningnood en de wederopbouw van Nederland. Gebouwen in deze stijl kunnen variëren, maar tonen vaak een samenspel van ambachtelijk metselwerk met strakke, moderne lijnen en zichtbare constructieve elementen.

• https://www.joostdevree.nl/shtmls/shake-hands.shtml
• https://www.joostdevree.nl/bouwkunde2/nieuwe_bouwen.htm
• https://www.joostdevree.nl/shtmls/functionalisme.shtml
• https://www.joostdevree.nl/shtmls/bouwstijl.shtml
• https://nl.wikipedia.org/wiki/Shake-hands_architectuur
• https://architectenweb.nl/nieuws/artikel.aspx?id=57592
• https://wederopbouwrotterdam.nl/artikelen/bouwcentrum