Vormgeving
Afwerking en Esthetiek
V
Definitie
Vormgeving in de bouwkunde, ook wel architectonische vormgeving genoemd, is het proces van het ontwerpen en bepalen van de esthetische en functionele eigenschappen van een bouwwerk of bouwkundig element.
Omschrijving
Architectonische vormgeving omvat het creatieve proces waarbij de functionele en visuele aspecten van gebouwen en ruimtes worden geïntegreerd. Het doel is om een balans te vinden tussen technische vereisten zoals stabiliteit en bruikbaarheid, en artistieke en culturele expressie. Hierbij worden keuzes gemaakt in materialen, texturen, kleuren, en de toepassing van licht en schaduw om ruimtes te definiëren en sfeer te creëren. Ook de relatie tussen het bouwwerk en de omgeving is hierbij van belang.
Relatie met constructie en materiaal
Binnen de architectuurtheorie beschrijft tektoniek de samenhang tussen structuur, materiaal en de ruimtelijke beleving van een gebouw. Hierbij worden afwegingen gemaakt tussen technische vraagstukken zoals belasting en spanning, en subjectieve maatstaven zoals esthetiek. Dit kan inhouden dat de constructie 'eerlijk' wordt getoond, of juist onzichtbaar wordt gemaakt waarbij de bekleding een integraal onderdeel vormt van de constructie.
Historische context
De Romeinse architect Vitruvius benoemde al omstreeks 25 voor Christus drie eisen voor een goed gebouw: utilitas (bruikbaarheid), firmitas (duurzaamheid) en venustas (schoonheid). Deze begrippen komen eeuwen later, in 1998, terug in de Vierde Nota Ruimtelijke Ordening, waarin architectonische kwaliteit wordt gedefinieerd in termen van gebruikswaarde, toekomstwaarde en culturele waarde.
Gebruikte bronnen
https://www.welstandsnotas.nl/zutphen/1331.htm
Meer over afwerking en esthetiek
Ontdek meer termen en definities gerelateerd aan afwerking en esthetiek
